فرازی از زندگی نامه  جاوید الاثر غلامحسن مکانی
سحرگاه 21 رمضان سال 1337 نوری خانه سرد و تاریکمان را روشن نمود. آری غلامحسن بود که دیده به جهان گشود. از همان اوان کودکی به دنیا و دنیا زدگان خندید. دوران کودکی را در محله سید جلال بابل سپری کرد و در سال 55 تحصیلات متوسطه خود را در رشته الکترونیک به اتمام رساند و در همان سال در انستتیو تکنولوژی  پذیرفته شد  و بنا بر علاقه وافر به علم و تحصیل مشغول به ادامه تحصیل شد.  
و از آنجا که از همان طفولیت به روحانیت معظم احترامی خاص قائل بود و سراپا گوش به فرمان مراجع تقلید آن زمان می داد و ارتباط خودش را با حوزه علمیه قطع نمی کرد و همین ارتباط منجر به حرکت و فعالیت سیاسی او شد و در مبارزه با رژیم منحوس پهلوی از هیچ چیز دریغ نمی کرد و در تمام صحنه ها به همراه برادران حزب الله از قبیل اجتماع در مسجد، راهپیمایی، نشر پوستر و عکس و نوشتن شعار های ضد رژیم بر دیوار های شهر و... حضور فعال و مثبتی داشت تا اینکه به رهبری امام راحل انقلاب حسینی پیروز شد و بعنوان پاسدار مشتاقانه به عضویت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بابل در آمد.
او که همیشه حامی خون شهیدان و دستاورد های انقلاب بود فعالیت خود را بر علیه منافقین کور دل (که کرارا به علل این فعالیت ها مورد تهدید این کور دلان قرار می گرفت) در هفته نامه آوای مازندران جهت گزارش  ویژه از خانواده شهدا( اولین شهید پاسدار قنبر زاده) بعنوان پیام رسان خون شهدا  آغاز نمود و همچنین در بنیاد شهید جهت رسیدگی به امور خانواده شهدا فعالیت چشمگیری داشتند و از فعالیت محرز دیگر ایشان، مسبب اصلی ساختن مسجد جواد الائمه (ع) حضور مستمر در حزب جمهوری اسلامی و کمیته مرکزی بابل به عنوان مربی آموزش ( جهت آموزش نیروهای بسیجی) ماموریت هایی محوله که طرف ستاد عملیاتی به ایشان محول می شد.
تا اینکه در سال 61 غلامحسن در مخابرات مشغول به کار شدند و او که در تمام سنگر ها انجام وظیفه می نمود در سنگر انجمن اسلامی و پایگاه بسیج مخابرات هم از پا نایستاد  و همچنان به فعالیت خود ادامه داد. تا به آنجا که به فرمان رهبر کبیر انقلاب امام راحل  اعزام به جبهه جنگ و جهاد شدند و غلامحسن که دیگر در تمام مراحل انقلاب از پس امتحان سر بلند بر آمد در این امتحان الهی هم رو سفید شد و از آنجا که عبد خالص و مخلص خدا بود دوباره ماه رمضان را برای  ملاقات با معبودش انتخاب نمود و در سحر گاه 21  رمضان سال 61 در منطقه عملیاتی شرق  بصره مانند مولای متقیان علی (ع) به دیدار حق شتافت و تا به حال اثری از جسم پاک و مطهرش نیست.
روحش شاد

فرازی از زندگی نامه  جاوید الاثر غلامحسن مکانی
سحرگاه 21 رمضان سال 1337 نوری خانه سرد و تاریکمان را روشن نمود. آری غلامحسن بود که دیده به جهان گشود. از همان اوان کودکی به دنیا و دنیا زدگان خندید. دوران کودکی را در محله سید جلال بابل سپری کرد و در سال 55 تحصیلات متوسطه خود را در رشته الکترونیک به اتمام رساند و در همان سال در انستتیو تکنولوژی  پذیرفته شد  و بنا بر علاقه وافر به علم و تحصیل مشغول به ادامه تحصیل شد.  
و از آنجا که از همان طفولیت به روحانیت معظم احترامی خاص قائل بود و سراپا گوش به فرمان مراجع تقلید آن زمان می داد و ارتباط خودش را با حوزه علمیه قطع نمی کرد و همین ارتباط منجر به حرکت و فعالیت سیاسی او شد و در مبارزه با رژیم منحوس پهلوی از هیچ چیز دریغ نمی کرد و در تمام صحنه ها به همراه برادران حزب الله از قبیل اجتماع در مسجد، راهپیمایی، نشر پوستر و عکس و نوشتن شعار های ضد رژیم بر دیوار های شهر و... حضور فعال و مثبتی داشت تا اینکه به رهبری امام راحل انقلاب حسینی پیروز شد و بعنوان پاسدار مشتاقانه به عضویت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بابل در آمد.
او که همیشه حامی خون شهیدان و دستاورد های انقلاب بود فعالیت خود را بر علیه منافقین کور دل (که کرارا به علل این فعالیت ها مورد تهدید این کور دلان قرار می گرفت) در هفته نامه آوای مازندران جهت گزارش  ویژه از خانواده شهدا( اولین شهید پاسدار قنبر زاده) بعنوان پیام رسان خون شهدا  آغاز نمود و همچنین در بنیاد شهید جهت رسیدگی به امور خانواده شهدا فعالیت چشمگیری داشتند و از فعالیت محرز دیگر ایشان، مسبب اصلی ساختن مسجد جواد الائمه (ع) حضور مستمر در حزب جمهوری اسلامی و کمیته مرکزی بابل به عنوان مربی آموزش ( جهت آموزش نیروهای بسیجی) ماموریت هایی محوله که طرف ستاد عملیاتی به ایشان محول می شد.
تا اینکه در سال 61 غلامحسن در مخابرات مشغول به کار شدند و او که در تمام سنگر ها انجام وظیفه می نمود در سنگر انجمن اسلامی و پایگاه بسیج مخابرات هم از پا نایستاد  و همچنان به فعالیت خود ادامه داد. تا به آنجا که به فرمان رهبر کبیر انقلاب امام راحل  اعزام به جبهه جنگ و جهاد شدند و غلامحسن که دیگر در تمام مراحل انقلاب از پس امتحان سر بلند بر آمد در این امتحان الهی هم رو سفید شد و از آنجا که عبد خالص و مخلص خدا بود دوباره ماه رمضان را برای  ملاقات با معبودش انتخاب نمود و در سحر گاه 21  رمضان سال 61 در منطقه عملیاتی شرق  بصره مانند مولای متقیان علی (ع) به دیدار حق شتافت و تا به حال اثری از جسم پاک و مطهرش نیست.
روحش شاد